«Атымды чыгарайын деген деле оюм жок. Эл катары тынч өмүр сүрүп келатканымда мурунку жубайым менин үстүмдөн арыз жазып, алимент өндүрө албай жүрөт. Башымдан өткөнүн айтып берейин, тагдырым кимгедир сабак болор» деп сөзүн баштады каарманыбыз Максатбек Асанбаев.

«АЯЛЫМ МЕНЕН БАКТЫЛУУ ЖАШАЧУБУЗ»
– Жубайым менен сүйлөшүп жүрүп баш кошконбуз. Ортобузда үч балабыз бар. Турмуш деген ушундай экен, жакшы күндөр болду, казан-аяк кагышып, таарынышып да жүрдүк. Кээде ачуум менен аны жаакка чаап жиберчүмүн. Бир жолкусунда катуу таарынган көрүнөт, төркүнүнө барган бойдон Бишкекке кетип калыптыр. Көп өтпөй өзү келип, кайра «жумушумду биротоло бүтүрүп келейин» деп кетип калды. Көпкө келбегенинен артынан барып «үйгө кетели» десем, «жигитим бар» дейт... Мындай жоопту күтпөгөн элем, аябай ыңгайсыз абалда калдым. Ошону менен ал ажырашууга арыз берди. Сотто «мен башка адамга турмушка чыгам, сүйлөшкөнүм бар» деп түшүнүк кат жазып берди. Ошентип ажырашып, ортончу кызым кайын энемдин колунда, улуу балам менен кичүү кызым менде калышты.
Арадан 4 жылга жакын убакыт өттү. Ал Москва шаарына иштегени кетиптир. Бир күнү ортончу кызым үйгө келип, сиңдиси менен кетерде коштошо албай «ата, биз бөлүнбөй эле коёлучу, чогуу жүрөлүчү» деп ыйлаганын көрүп жүрөгүм ооруду, балдарыма боорум ачыды. Ата-энелер ажырашканда ортодо балдар катуу жабыркайт экен. Аялым Москвадан келгенде чыккынчылыгына көз жумуп, балдарым үчүн жарашууга аракет кылдым. Экөөбүз макулдашып, көптөн кийин никебизди жаңырттык. Тынч эле жашап жүргөнбүз, анан эле бир күнү «мен өргүү алып келген элем, кетишим керек» деп кайра Москвага жөнөбөспү. Анын артынан мен да барып, ширетүүчү болуп иштеп, тез-тез аялым менен көрүшүп турчумун. Иштегениме 1 ай болгондо ал Кыргызстанга келе берди.

«ТУРМУШКА ЧЫГЫП ЖАТАМ, МАГА ЧАЛБА»
– Ошентип балдарыма кийим-кече кылып, аны узатайын деп бекетте турсам телефонуна улам бирөө чалат. Алсам орусчаны акцент менен сүйлөгөн бир эркектин үнү. Тажикпи же өзбекпи, айтор, сүйлөгөнүнөн баамдай албадым. Ачуум келип «кимсиң сен?» десем «өзүң кимсиң?» дейт. Аялыма ачуумду билдирбей узатып жибердим. Үйгө келип ушунчалык жаман болуп, кечке ойлондум. Бир күнү жеңем чалып, «аялың бир бала менен ээрчишип келиптир. Апасы айылдагыларга «кызымды күйөөгө берип жатам» деп айтып жүрөт» деп калды. Биздин ал кезде никебиз бар болчу, мен аялымдын жообун да бербесем, ал кантип башкага турмушка чыгат? Жүрөгүм эзилип ошондо катуу ыйладым. Окуянын чоо-жайын билейин деп ага чалсам албай жатып араң жооп берди. «Мен турмушка чыгып жатам, болду мага чалба» деп ар кандай сөздөрдү айтып коюп салды.
Арадан 1 ай өткөн соң «мен Москвага кетип жатам, тосуп ал мени» деп кайра тынчымды ала баштады. Жолукканда турмушка чыкканы чын экенин моюнуна алган. Көп өтпөй кайра «мага кайдагы күйөө, кел экөөбүз кайра жашайлы» деп жатпайбы. Балдар үчүн бул ирет да көз жумдум, аялымды кабыл алдым. Орто жолдо анын дагы деле бир киши менен сүйлөшүп, ыйлап жүргөндөрүн көрүп-билип турсам да унчуга албадым.

«МЕНИ МЕНЕН ЖАШАП, КӨҢҮЛҮ БАШКАДА ЭЛЕ»
– Кийин «айылга кетели» дей бергенинен Таш-Көмүргө, үйүбүзгө келип алдык. Анда да тынч жүрбөдү. Мени коркутканыбы, бир күнү документтеримди алып төркүнүнө кетип калыптыр. Кайра-кайра чалып отуруп араң алып келди. Ошонун артынан эле үйгө укук коргоо кызматкерлери келип, мени убактылуу кармоочу жайга кармап кетишти. Же бир кылмыш кылсамчы? Көрсө, аялым «мени коркутуп жатат» деп үстүмдөн арыз жазыптыр.
Мен камакта жатсам, ал башка менен ойноп жүрүптүр, аны кийин уктум. Эртеси жетекчи келип «уят эмеспи, балдарыңар үчүн болсо да жашагыла» деп чыгарып жиберди. Аракет кылып жашап жүрдүк, бирок жубайым аябай кыйналды окшойт. Мени менен балдары үчүн жашайын десе, жигитинде көңүлү бар.
Бир күнү бирөө чалып «аялыңды бошотуп койбойсуңбу? Ал менин да аялым» дейт. Ошондо ачуум аябай келди. Аялыма «мени менен жарашкандан кийин ойношторуңду жыйыштырбайт белең» десем унчукпай кутулду. Андан кийинки күнү аны таппай калдым. Ал ойношу менен дагы табышып алыптыр. Ушундай чаташкан окуялардан соң экөөбүз эки ажырым жолго түштүк.

«АЛИМЕНТ ТАЛАП КЫЛУУДА»
Учурда ал өзүнүн сүйгөн жигитине турмушка чыккан. Мен дагы классташыма үйлөндүм, бир балалуу болдум. Бирок дагы эле мурунку турмушумдун чыры түгөнө элек. Балдарым менен жашабасам да, аларга кайдигер боло албайм. Азыр мурунку аялым менден алимент талап кылууда. Минтип мага алимент таңуулаганы туура эмес. Ал иштер да оң жагына чечилер, мен балдарым үчүн баарына даяр болуп келгенмин жана дайыма даярмын. Азыр да телефонума «көрдүңбү, мен турмушка чыктым» деп SMS-кат жазып турат. Бирок алардын бирин да көңүлүмө албайм. Адамдарга ынсап берсин. Өзгөчө аялдар аруу, таза болсо экен. Канчалык турмуш сыноосу болсо да, баарына туруштук берем. Чоң энем каза болгондо ортончу кызым чалып буркурап ыйлайт, мен бул жакта ыйлап жатам. Ар бир ата-эне чогуу жашап, балдардын келечегин куруш керек. Айтарым, аялдарыбызга ыйман берсин. Бир сабырдууга бир сабырсызды кошот деген чын беле, айтор, үй-бүлө деген очокту сактаганга аракет кылгыла дээр элем.

P.S. Ошентип Максатбек мырза тагдырын баяндап берди. Биз бул окуя боюнча экинчи тараптын да ою болсо, жообун укканга даярбыз.

Гүлжан Эшбаева
jalalabad@super.kg