(Башталышы өткөн сандарда)

– Кызыксыӊ го. Мен сага бири-бирибизге кыйкырып урушуу үчүн үйлөнүп алалы деп жатамбы?- Арууке таарынып тултуӊдап калды. – Үйлөнүп, мындан да бактылуу бололу деп жатам.
– Сүйүүбүз, романтикабыз турмуштун катаал шартына урунуп таш-талканы чыксачы?
– Бактылуу болуш адамдардын өзүнөн. Адамдар турмушту күнөөлөшөт, жашоону күнөөлөшөт, бири-бирин күнөөлөшөт, бирок бактылуу болуш алардын эле колундагы нерсе экенин түшүнүшпөйт. Балким, түшүнгүлөрү келишпейт.
– Аруш, сен абдан тазасыӊ. Бирок тагдырдын бурулуштары да болот.
– Сен эмне, ошондо мага үйлөнбөйм дегиӊ келип жатабы?
– Жок, ай, тентек. Мен бакытты чочутуп алуудан коркуп жатам. Бардык нерсенин өз убактысы болот.
– Хе, тийбей эле койдум сага! Жүрө бер ошентип маселе көп болот, тагдырдын бурулушу болот, бакыт чочуп качат деп.
– Аруш, мен бакыттын чочуп качканын көргөм. Ошон үчүн айтып жатам,- кыз-жигит саамга унчукпай калышты.
– Билесиӊби?- деди Жанар бир убакта. – Менин атам абдан жакшы адам болчу. Апам аны бир көрүп эле сүйүп калган экен. «Келишкен жигит болчу» деп азыр да айтып калат. Экөө бактылуу күндөрдү өткөрүшүп анан үйлөнүшөт. Мен төрөлөм, иним төрөлөт, анан карындашым. Айтор, сонун үй-бүлө элек. Чынында, бактылуу болчубуз. Күндөрдүн биринде атам айылга мугалим болуп келген Айша аттуу аялды сүйүп калыптыр. Баарынан кызыгы – Айша эже менин биринчи мугалимим болчу. Ал да атамдын сезимин четке какпаптыр. Мен 3-класста окуп жатканда атам бизден кетти. Айылдын этегиндеги үйлөрдүн биринде Айша эже менен жашап калды. Элестетсеӊ, мени биздин үй-бүлөдөн атабызды тартып алган мугалим окутчу. Ал абдан бактылуу экени көрүнүп турар эле. Ошондо биздин үйдөгү бакыт, апамдын көздөрүндөгү бакыт Айша эженин көздөрүнө көчүп кеткенин көргөм. Биз абдан бактылуу элек. Атам ар дайым жумушка кетерде апамдын бетинен өөп, балдарынын баарын сүйүп анан кетчү. Апамды абысындары, аяштары, курдаштары баары ич күйдүлүк менен карашчу. Атам менен апамдын катуу урушканын көргөн эмесмин. Бирок тагдыр сынап көрдү.
Атам сүйүүсүн тандады, бир кезде ал үчүн жанын берүүгө даяр болгон апамды таштап кетти. Апам ооруду. Таарынды. Биздин үйдөн бакыт качты. Мен 7-класста окуп жатканда атам бизге кайтмакчы болду. Апамдан, бизден кечирим сурады. Бирок бардыгы мурдагыдай болгон жок. Бир кезде атам үчүн үзүлүп түшкөн апам аны оозго келбес сөздөр менен каргады. Чынында эле көӊүлү калыптыр. Атам «апаӊды көндүр» деп мага жалдырайт. А мен эмне кылышты билбейм. Менин ичимде да атама болгон катуу таарыныч бар болчу. «Бар Айшаӊа!» дедим. Кыязы, бул сөз ага катуу тийген окшойт. Эзели ичпеген атам өлөрчө мас болуп айылдын чоӊ жолунда өткөн-кеткенге тийишип чыр чыгарды, мушташты. Кечинде оозу-башы канжалап үйгө келди. Апам кабыл алган жок. Эртеси атам дагы мас. Анын эртеси да. Күнүгө келип тынчыбызды алат. Акыры ал аракеч болуп кетти.
 Бир күнү Айша эже аны үйүнөн кууп чыгарып койду. Апам атамды кабыл алды. Бир айдан соӊ анын көзү өтүп кетти. Иним, карындашым үчөөбүз атасыз калып, апам жесир болду. Бул тууралуу көп ойлонгом. Атам кетпегенде биз бактылуу болмокпуз, Айша эже келбегенде ал биз менен болмок, апам атам келгенде эле кабыл алса ал тирүү болмок, атама орой мамиле кылбасам ал ичпейт болчу. Ушул сыяктуу ойлор күнүгө жечү. Бирок бул турмуш экен. Жашоо бизди сынай берет тура. А бакыт деген кээде ушинтип чочуп качат экен. Бакыт эмнеге качты? Балким, атам өз бактысын чанып, андан чоӊураак бакыт табам деп Айша эжеге барып жаӊылганынан чочуду. Же кечиримдүү боло албаган апамдан чочудубу? Атасын сыйлай албаган менден чочуган чыгар? Мен жооп таба алган эмесмин. Бирок менде коркуу сезим пайда болду. Сөзсүз бир жакшы нерсенин артында, бактылуулуктун артында жаман нерсе болуп кетпесе экен деп күтө берем. Сен жанымда жүргөндө өзүмдү ушунчалык бактылуу сезем. Сөзсүз сени менен түтүн булатып, үй-бүлө кургум келет. Бирок ошол эле учурда сени бактысыз кылып албаймбы деп корком. Себеби мен сени чексиз жакшы көрөм. Сени бактысыз кылып алсам өзүмдү кечирбейм. Ошондуктан үйлөнүү тууралуу сөз козгоо эртерээк. Чынын айтканда, сен менден жакшы, менден мыкты адамга жолугуп бактылуу боло турган болсоӊ, жашооӊдон жок болуп кетүүгө даярмын. Башкысы сен бактылуу болушуӊ керек.
– Жинди го могу. Мен сени менен бактылуу болуп жатпаймынбы. Сенсиз жашай албайм, Жанар, түшүндүӊбү?- Аруукенин көздөрүнө жаш толуп кетти. Алар көпкө үн-сөзсүз кучакташып турушту.