«Менин атамдай киши дүйнөдө саналуу гана» деп сөзүн баштады куудул, алпаруучу Назира Жетигенова. Кичинесинен атасына эркелеп өскөнүн айткан куудул бүгүн да дүйнөдөгү эң жакын адамын эстеп көзүнө жаш алды. Алпаруучу айымдын атасы Солто Шаршенов мындан 20 жыл мурун дүйнөдөн кайткан.

«МОЛДОМУСА КОНГАНТИЕВДИ АТАМА ОКШОШТУРУП ЖАКШЫ КӨРӨМ»

Мектепте окуп жүргөндө мен да ыр жазчумун. Азыр да уйкум аябай келип жатканда башыма сонун ыр саптары келет. Эртеси кагазга түшүрөйүн десем, эсимден чыгып кеткен болот.

Атам бизди киного, паркка, циркке, театрга көп алып барчу. Азыр ошол жактарга барганда атамды эстейм. Атама келбети, кийими же кыймыл-аракети окшош кишини көрсөм, атамды эстеп, сагынып ыйлайм. Өлгөн күнүндө, туулган күнүндө дайыма куран окутуп турам. Бук болгондо атамдын сүрөтүн карап алып, аны менен сүйлөшөм. Жалгыз калгым келген учурда атамдын мүрзөсүнө барам.

Мен ИИМдин ансамблинде эмгектенип жүргөндө Молдомуса Конгантиев (ред: мурдагы ички иштер министри) менен иштешип калдым. Ошол кишинин келбетин, мүнөзүн атама окшоштуруп аябай жакшы көрөм, сыйлайм.

«АТАМ МЕНЕН БАЙКЕМ БИР КҮНДӨ КАЗА БОЛУШТУ»

Атам оорудан улам каза тапты. Анын бир тууган иниси 1997-жылы жоголуп кеткен. Үйүнө бир унаа келип токтоп, байкем ошого түшүп кетиптир. Ошол бойдон ал байкемден эч кандай кабар жок. Бул окуядан кийин атам инсульт алып, ооруп жүрдү. Өпкөсүнө да операция жасалды. Жер төлөдөгү устаканасынан өпкөсүнө суук тийген деп ойлойм.

Каза болор алдында 3 ай катуу ооруп төшөктө жатып калды. Атамдын өлөрүнө бир күн калганда экөөбүз көчөдөн жолукканбыз. Мен эртеси Балыкчыга гастролго кетмекмин. Кетер алдында азык-түлүк көтөрүп алып үйдөгүлөр менен коштошоюн деп үйгө баратсам, атам костюм-шым, шляпасын кийип, «жакшы болуп калдым, жумушка баратам» деп алдымдан чыгып калды.

Атам кайсы жумушта иштебесин дайыма костюм-шым, шляпа кийип, дипломат көтөрүп алчу. Ал учурда курулуш материалдарын саткан дүкөндө иштейт эле. Мага «жакшы барып кел» деп батасын берди. Жакының каза болордо сезесиң дешет, мен сезгем. Анткени Балыкчыда эч нерсеге көңүлүм жок жүрдүм. Концерттен эмнегедир жоголуп кеткен байкемди эстеп, «азыр концертке келип калса...» деп ойлоп койгом. Ошол күнү кечинде такыр уктай алган жокмун. Таң атканда жездем менен таякем келишти. Алардын үнүн укканда эле жамандыкты сездим. Эч нерсе уккум келбей, уктап калгым келди. Мага «атаң ооруканада, адам болбой калды. Коштошуп алайын деп балдарын чакырып жатат» дешти. Үйгө келсек, боз үй тигилип туруптур (ыйлап). Бул күнү атам эле эмес, бир тууган байкем да оорудан улам каза болгон.

«ДОСУНУН АКЧАСЫН УУРДАП АЛЫП, АТАМДЫ УЯТ КЫЛГАМ»

Атам мени аябай эркелетти. Кашым үч бурчтук болуп ылдый өсүп, күлкүлүү көрүнчүмүн. Тишим жок, мурдум жалпак, чачым тармал, аны таратпаган кыз элем. Ошондо да өзүмдү күзгүдөн карап алып «мурдум кырдач, оозум оймоктой. Бах, чиркин, эмнеге мынча сулуумун?» деп өзүмө суктана берчүмүн. Атам мени колдоп, «менин кызымдын сулуулугуна эч ким жетпейт» деп койсо, мен бактылуу болуп калар элем.

Атам бизге кол көтөргөн жок. Мени бир эле жолу жаакка чапкан. Анда мен 1-класста окучумун. Атамдын конокко келген досунун жерге түшүп калган акчасын алып алгам. Атам байкем, эжем үчөөбүздү тизип алып, байкем менен эжемдин сумкаларын аңтарып, аябай урушту. Менден жай эле «сен алдыңбы?» деп сурады. Мен «жок» дедим. Бирок чөнтөгүмө колун салса эле баягы 5 рубль чыкты. Атам бети кызарып досунан аябай уялды. Ошол элеси азыр да эсимден кетпейт. Ошондо биринчи жана акыркы жолу жаакка катуу чапкан. Апам столдун үстүнө колумду коюп алып чыбык менен чыпылдатып сабаган. Ошондон кийин уурдабай калгам.

«АТАМ КАЗА БОЛГОНДОН КИЙИН ГАНА АПАМА ЖАКЫН БОЛДУМ»

Бир күндө жолдошунан жана уулунан айрылган апам катуу депрессияга түшүп, аябай кыйналды. Ушул окуядан кийин апамды депрессиядан чыгарайын деп жүрүп ага жакын болуп калдым.

Азыр атам көрбөй кеткен жакшылыктарды апам көрсүн деп аракет кылам. Ата-энеге болгон карызыңдан өмүр бою кутула албайсың деп ойлойм, дүйнөнү сатып берсең да аздык кылат. Азыр колумдан келгенин апама кылып жатам. Бир туугандарым «апамды көптүрүп салдың» дешет. Кийим, алтын сатып берип, той өткөрүп берип, санаторийге алып барып көңүлүн алып турам. Атама мындай жакшы нерселерди кыла албай калдым. Атамдын 70-80 жашын өткөрүп, каалаганын алып берип сүйүнтсөм деген кыялдарым орундалбай калды. Кудайга шүгүр, азыр апамдын өмүрүн тилейбиз. Ата-энебиз бар кезде бала бойдон калат экенбиз. Аларды көзү барында сыйлайлы!

Перизат Музуратбекова
star@super.kg