(Башы өткөн сандарда)

– Самолётуң эки күндөн кийин. Ага чейин Москваны кыдырып көрүп чык, эс ал,- деп кетти Ушаков.

Уктайм дедим, көңүлүм тынчыгангабы, чарчоо басып уйку тартып жатты.

Бирөө оозумду жаап, тумчуктура баштаганда көзүм умачтай ачылды. Эки бутумду бирөөсү басып, эки колумду бирөөсү кармап, бири оозумду алаканы менен жаап, моюнумду бир жакка кайрып моюнума ийне сайганын гана билем. Бир аздан кийин эле мас кишидей болуп көзүм караңгылап, эмне болуп кеткенин түшүнбөй калдым. Бир маалда бөлмөнүн жарыгы күйдү, карасам төрт адам турат, баары ак халатчан, кол капчан, ак маска тагынып алышкан. Баарын көрүп турсам да сүйлөй албай, кыймылдай албай эле жаттым. Төртөө мени карап бир аз туруп, бейтаптарды жаткызып сүйрөөчү коляскага жаткызышып, колу-бутумду катуу таңышып, үстүмө ак материал жабышты да, коридор менен сүйрөп жөнөштү. Түн жарым окшойт, эч ким көрүнбөйт, мейманканада иштеген кыздар бири-бирине шыбырашып коюп, бизди карап жаныбыздан өтүп жатышты. Мени лифт менен алып түшүп, "Тез жардам" машинасы даяр турган экен, салып алып жөнөштү. Ичимден “мени булар соо коюшпайт, өлөт деген ушул окшойт” деп жаттым. Кыймылсыз, алардын көзүн жалдырап карагандан башка аргам жок эле. Коркконумдан денем шалдырап, тер басты. Бир аз жүргөндөн кийин баары шыпылдап халаттарын, маскаларын чечишип, менин да колу-бутумду чечип, бир караңгы жерде терезелери жок, башка машинага сүйрөп киришти. Ал унаа ордунан шашылыш жылып, бир жакка жөнөдү. Эч нерсе көрүнбөйт, эки сааттай жол жүрдүк, акыры бир дарбаза ачылып, машина кирери менен дарбаза кайра жабылды. Мени көтөрүп сыртка алып чыгышты, таң агарып калыптыр. Эки кабаттуу чакан үй экен, кирип эле бир бөлмөгө ыргытышты. Колу-бутумду катуу таңып, оозумду кыйкыра албай турган кылып жип менен байлап коюшту. Жата бердим, кыймылдоого чамам жок. Бөлмөгө үчөөсү киришкен эле, бири чачымдан тартып башымды көтөрүп туруп бетиме бир тепти. Дагы урайын деп муштум түйүп калды эле, берки эки шериги токтотуп калды. Казакча сүйлөшө кетишти:

– Токтот, шеф келсин, өлтүрүп койбо. Бас, кеттик,- деп түртүп калды тигини. Сыртка чыгып, эшикти кулптап салышты. Бетим канжалап кетти, тишимди да талкалай тээптир.

Бөлмө чоң экен. Төрт адам батчу диван, эки отургуч эле турат, башка эч нерсе жок. Терезелери калың темир тор менен тосулуптур. Эшиги да калың темирден. Айнектери деле оңою менен сынбай турган болуш керек. Колу-бутумду катуу байлашыптыр, бир-эки булкунуп көрдүм. Түшкө маал бөлмөгө жети адам кирип келди. Бирөөсү орус окшойт, калгандарын өңдөрүнө карап баары казактар деп ойлоп койдум. Башчысы окшойт, бою чакан арык келгени маңдайымдагы диванга отуруп, мени тигиле тиктеп калды. Карасам көзү көк, эмнегедир мышыктын көзүнө окшоштурдум, заардуу көз караш. Чынын айтайын корктум, жашоодон үмүтүмдү үзүп койдум. Денем шалдырап эле башым айланып жатты. Көзүмдү ала качып терезени карап калсам, жакамдан муунта кармап:

– Көзүмө кара!- деп муштум менен бет талаштыра бир урду. Онтоп жатып калдым. Дагы жакамдан эки колу менен муунта кармап бир нерсе сүйлөйүн деп баратып, эмнегедир көздөрү ойноктоп кетти. Дароо жакамды кармалап, топчудай бир нерсе таап алды. Колуна алып кармалап көрүп мени дагы бир урду да:

– Датчиги бар турбайбы, болгула, тез кеттик бул жерден! Арткы эшиктен чыгабыз. Тордук, Касен, тез көчөнү карагыла, чоочун машина, чоочун адамдар жокпу, тез билгиле. Биз чыгып кеткенче жан адамды жакындатпагыла. Силер экөөңөр машинаны даярдагыла, Апрелевкага кетебиз. Болгула, тез!- деп сөгүнүп калды. Тигилерди жөнөтүп жиберип жанындагы шеригине буйрук берди.

– Болот экөөңөр муну тез алып чыккыла, Жипке салабыз. Экөөңөр менин артымдан кетесиңер, куугун түшсө билесиңер,- деп шашкалактап калышты. Мени сүйрөп барып эшиктин алдында турган Жипке салышып, бирөөсү ээгиме бир койду эле, бакырып жибердим. Сөгүп жаттым, бир маалда башыма катуу бирдеме тийип, көзүмдөн от чагыла түштү. Андан аркысын билбейм. Өзүмө келсем жер төлөдө жатыптырмын, колу-бутум байлануу. Капкараңгы, жылт эткен жарык көрүнбөйт, колумдагы саатым да жок, чечип алышыптыр. Денем ооруксунуп жатты, дубалга сүйөнө отуруп алдым. Бир аздан кийин караңгыга көзүм көнө баштады, бурчта жыгачтан жасалган узун отургуч, жанында эки чакан отургуч турат, башка эч нерсе жок. Канча убакыт өттү билбейм, бир маалда эшик шарак этип, ачкычтын буралганы угулду. Денемди жыйрып, сокку жегенге даярданып жаттым. Эки адам кирип келип жарыкты күйгүзүштү. Бири башчысы окшойт, бир отургучту жаныма алып келип отуруп, беркиси кышылдап-күшүлдөп өзү көтөрө келген темир жашикти ачып, бир нерселерди алып чыгып узун отургучтун үстүнө шашпай бирден тизе баштады. Дароо эле түшүндүм, мени кыйнайбыз деп керектүү курал-жарактарын алып келишиптир да. Эмне кылсам, азапка баткыча баарын айтып берип салсамбы?..

Менин оюмду окуп койгондой жанымда отурганы баш жаңсай көрсөттү да:

– Түшүндүң да, эгер кыйналбай өлөйүн десең биздин да, өзүңдүн да убактыңды алба, сурообузга жооп бер. Сендейлердин далайын көргөнбүз, баары бир айтып бересиң. Ойлон,- деди.

Аңгыча эшиктен бирөөсү кирип башчысынын кулагына бирдемелерди шыбырады эле, тиги башын жерге салып ойлонуп калды.

– Алым, сен ушул жерде туруп тур, мен он беш мүнөттө келем,- деп коюп экөө шашылып сыртка чыгып кетишти. Алым дегени мени улам карап коюп отургучка отуруп алып темир курал-жарактарын тазалап, аарчый баштады. Бир маалда чөнтөгүнөн бир куту алып чыкты. Ачып бир темиринин үстүнө азыраагын төккөндө түшүндүм, героин экен, мурдуна такап жыттап алды да, дубалга сүйөнө шыпты карап кыймылсыз отуруп калды.

Арсендин айтып бергендери эсиме түшүп, аргам кетип чыйпылыктай баштадым. Оюма ар нерсе келет, Адыл аганын кайда экенин айтып берген күндө деле баары бир мени жок кылышат. Айтпай койсом азаптын баарын көрсөтүшөт. Дубалды карап ойлонуп жаттым.

Он мүнөттөн кийин бирөөсү кирип келип Алымга:

– Эй, чанач, сага эскертти эле го. Өлүп баратасыңбы? Ушундай маалда чыдап турбайсыңбы!- деп калды.

Чочуп кеттим, бул Юлайдын үнү эле, шарт бурулуп карасам Юлай турат. Менин караганымды көрүп, дароо буту менен башымды басып жерге матады:

– Сен жат үнүңдү чыгарбай!- деп далыма тизеси менен бир тепти да, Алымга кайрылды:

– Бар, муздак сууга жуунуп кел. Тынчыраак туралы, тез кел,- деп сөгүп Алымды жөнөтүп жиберди. Алым чыгып кетери менен колумдун байланганын текшеримиш болуп алаканыма кичинекей бычак карматты да, эңкейип кулагыма шыбырады:

– Үч саат чыдаш керек, 12-02, эгер шарт өзгөрүп кетсе план "С",- деп ордунан туруп, далыма бир тээп, бутумдагы жипти да тартып көрүп эшикке чыгып кетти.

Түшүндүм, ишибиз али бүтө элек экен да. План "С" дегени, үч сааттан кечигип кетсе, эгер мени өлтүрөбүз деп калышса өз алдымча аракет кылышым керек. Мага эч ким жардамга келбейт деген сөз эле.

Демек, үч саат убакыт созушум керек. Алым келери менен Юлай кетип калды. Бир аздан кийин жанагы башчысы келди, мен дубалга сүйөнүп отура бердим.

– Макул, сурагыла, эгер жанымды аман калтырсаңар, айтканыңарды аткарам. Мен бирөө үчүн өлгүм келбейт,- деп көзүнө тике карадым.

Анын көзүнөн таң кала түшкөнү бир байкалып, кайра жок болуп кетти. Баягыдай заардуу карап турду:

– Сен жөнүндө билдик. Адылдын эң жакын ишенген адамы экенсиң. Аны резиденциядан да сен куткарып чыгыпсың. Сен Казакстандан качырыпсың. ФСБга жардам берип, Ерханды карматкандардын бирөөсү сен экенсиң. Калгандарын сен таап бересиң бизге...

(Уландысы кийинки санда)