Мындай таалай тилебегем Теңирден,
Мындай күндү күтпөгөнмүн же бир мен.
Эсим эки болуп турат, эркетай, эркетай,
Эриниңдин даамы кетпей эринден.

Арга жоктур буйругуна Кудайдын,
Аттиң, эрте көрбөгөнүм - бул айыбым.
Жакшы жатып, жакшы түш көр десем да,
Кош дегенге кантип гана чыдаймын?

Кыналышып бир жүрөккө бир жүрөк.
Үнсүз, сөзсүз көшүлөсүң үргүлөп.
Арта калсаң ак жумуру билегиң,
Ак алкымың үлбүрөктөн үлбүрөк.

Жан жыргатып жалбыз жыттуу илебиң,
Жабышты бек моюнума билегиң.
Мындан ары махабатты ырдаймын,
Махабаттын бар экенин билемин.

Жан дүйнөмө жагып турду жамалың,
Жалын чачып неге мени карадың.
Жандап баспай жалгыз кеттим садага
Жаш экенсиң жаштыгыңды аядым

Имирилип неге мынча карадың,
Ийик сымал ийрип жибин санаанын
Ишенимиң сынбасын деп садага
Ийнеликтей назиктигиң аядым.

Кирпигиңди кайра-кайра кададың,
Кайдан билдиң мен эмнени самадым
Катар баспай жалгыз кеттим садага,
Каухар сымал келбетиңди аядым

Оозун ачпай ооруп бүткөн жаранын
Ойлорумду жүрөгүмө камадым
Таарынбагын таттуу сөзүм укпасаң
Тамчы суудай тазалыгың аядым
Жаш экенсиң жаштыгыңды аядым

Көрүшкөндө көздөр тике карабай,
Эки мүнөз уяң өскөн баладай.
Жүрөк сырын жүзүбүздөн байкашып,
Баратабыз гүлдүү бакты аралай.

Биз ал күнү таанышканбыз жаңыдан,
Жарым карыш чыккым келбейт жаныңдан.
Аппагыңды көрүп алчы дегенсип,
Аңгыча эле жарк дей түштү чагылган.

Жарк дегенде неге сени карадым,
Жүрөк булкуп жайнап турду жамалың.
Дагы, дагы жарк дей түшсө экен деп,
Ошондо мен чагылганды самадым.

Басылганча туралы деп кичине,
Баш катабыз бир күрмөнүн ичине.
Ошол күндү дал ошентип өткөрдүм,
Эмне мынча сүйүү кызык кишиге?

Жанаша талпынайын,
Жалыным тартуулайын.
Сен мени "күнүм" десеӊ,
Мен кантип жаркыбайын?
Бактыма эркелейин,
Жакшылык берсе деймин.
Бар болгун сен жанымда,
Башканы эӊсебеймин.

Кайырма:
Жылдызым жанып дайым,
Ырдайын, талыкпайын.
Махабат оору болсо,
Эч качан айыкпайын.

Гүлзарга айланайын,
Жолуӊду саймалайын.
Сен мени "жазым" десеӊ,
Мен кантип жайнабайын?
Керемет жомоктойбу?
Кезди ушул жоготпойлу.
Сезимди толукшуган,
Мезгилге тонотпойлу.

Кайырма:

Ыр болуп төгүлөйүн,
Нур болуп көрүнөйүн.
Сен мени "жаным" десеӊ,
Мен кантип бөлүнөйүн?
Ардагым, өмүрлөшүм,
Ар дайым көӊүлдөсүн.
Сакталып тунук бойдон,
Бактыбыз түгөнбөсүн.

Кайырма:

Ажайып бала кезиң эсиңдеби?
Алгачкы кыялдарың сезимдеги.
Ак чөлмөк, топ ойночу алтын курак,
Айлуу түн нурун төккөн кечиндеги.
Ажайып бала кезиң,
Алгачкы ойноок сезим,
Жан кызым, ай, эсиңдеби?

Кайрылгыс балалыгым эсимде эми,
Карылар кобурашкан кечиндеги.
Жылдыздар жанган түндө уктабастан,
Сагындым сыр төгүшкөн кезимди эми.
Жылдыздар жанган түндү,
Сагындым өткөн күндү,
Балалыгым эсимде эми.

Уурдалган бала кезиң эсиңдеби?
Учурда удургуткан сезимдерди.
Өйдөлөп калган кезде карап алып,
Өзүмө окшоштурам, кызым, сени.
Укмуштай бала кезиң,
Унутта калбас эч бир,
Бала кезиң эсиңдеби?

Алтындай балалыгым эсимде эми,
Алгачкы аруу, тунук сезим деми.
Артылат кусалыгым эстеп алып,
Ажайып ал күндөрүм келбес эми.
Алтындай бала кезим,
Алгачкы аруу сезим,
Апакебай, келбес эми.

Өмүрдө менин арка жөлөгүмсүң,
Өзүмө Кудай берген өбөгүмсүң.
Өкүнүп өтө көрбө бул жашоодон,
Жан кызым, жандай артык,
Жан апам, жандай артык көрөрүмсүң.
Өмүрдө жөлөгүмсүң,
Өзүмө өбөгүмсүң,
Жанымдай көрөрүмсүң.
Апакем, жөлөгүмсүң,
Жан кызым, өбөгүмсүң,
Жанымдай көрөрүмсүң.

"Армансыз жашоо болбойт бул жалганда",
Деп айткан сөзүн эстейм акылмандын.
Оо, кайран жаштык күндөр өтүп жатат,
Кантейин жете албадым, армандамын.

Кайырма:
Оо, жаштык күн кайда,
Биз өткөргөн түн кайда?
Махабатка кумар канбай,
Биз сунушкан гүл кайда?
Тоо жаңырта обон созгон,
Мага тааныш үн кайда?
Кайда-кайда, гүл кайда?
Мага тааныш үн кайда?
Тоо жаңырта обон созгон,
Мага тааныш үн кайда?

Күйдүрүп күндөн-күндө ачыласың,
Жомоктогу пери сымал азгырасың.
Өзүңсүз кайра күндөр өтүп жатат,
А мен арман дайрасында агыламын.

Кайырма:

Жүрчү, жаным, кетеличи тээ алыска,
Колду шилтеп, ушак сөз, кур намыска.
Бактылуу күндөр, балким, алдыдадыр,
Жетеличи бизди күткөн чоң бакытка.

Кайырма:

Сен дегенде сен дегеним сен деген,
Сенден бөлөк көрбөгөнүм көрбөгөн.
Сен дегенде секетим деп ичимден,
Сезимдердин бүтпөй,
Сезимдердин бүтпөй,
Сезимдердин бүтпөгөнү бүтпөгөн.

Сени ойлосом ойлогонум ойлогон,
Сени ойлонбой койбогонум, койбогон.
Сен дегенде жарк дей түшүп кабагым,
Сезимдердин тойбой,
Сезимдердин тойбой,
Сезимдердин тойбогону тойбогон.

Көңүл сен деп түтпөгөнү, түтпөгөн,
Көп санаанын бүтпөгөнү, бүтпөгөн
Сенден калган күн курусун, курусун,
Сезимдерден ким ай,
Сезимдерден ким ай,
Сезимдерден ким өчүрөт күч менен.

Сен дегенде кыялдарым кыялдай,
Кыйналамын кыялдарды тыя албай.
Сенден мага жалгыз гана сөз керек,
"Сендикмин" деп шыбыр,
"Сендикмин" деп шыбыр,
"Сендикмин" деп шыбырап кой уялбай...

Бул турмуштун тартибине баш ийип,
Курдаш кыздар, келин болуп кеттиңер
Өз колунан өз оозуна аш тийип,
Курдаш балдар, эр-азамат жеттиңер.
Мен олтурам бүгүн тиктеп көчөнү
Биз баарыбыз чогуу жүргөн кечээги,
Ошол күндөр такыр эстен кетпеди.

Баарыбыз тең болбогон соң текши улуу,
Бир көчөгө чоң эстелик коюлбас.
Мен силерди дайым эстейм кеч курун,
Карып бара жаткан балдар моюндаш
Мен олтурам бүгүн тиктеп көчөнү,
Биз баарыбыз чогу жүргөн кечээги,
Ошол күндөр такыр эстен кетпеди.

Биз деги эми кайда гана барбайлы,
Кайсы жерге түшсөк дагы экчейип.
Картайганда канча курбу тандайлы,
Бири-бизге бири-бирибиз эстелик.
Мен олтурам бүгүн тиктеп көчөнү,
Биз баарыбыз чогу жүргөн кечээги,
Ошол күндөр такыр эстен кетпеди.

Ошол күнү кош айтыштык унчукпай.
Алыстадың караныңды көрсөтпөй.
Толуп-ташып кала бердим ага албай,
Из калтырып соолуп калган өзөндөй

Көрбөй калсам сагынам деп жазганың
Жалган беле сүйөм деген каттарың
Гүл өмүрдү ойрон кылып кеттиңго
Көлгө айланды көздөн аккан жаштарым

Өмүрүмдүн сенсиз аккан дайрасы,
Элестетет соолуп калган булакты.
Ойлобопмун муң зар менен күтөм деп,
Эстен кетпес жаштык-жалын куракты.

Жан дүйнөмдү козгоп жүргөн сөздөрүң,
Билбептирмин баары жалган экенин.
Кайгы муңду тартуу кылып өзүмө,
Билбей калдым кимди ээрчип кеткениң