Өмүрүм өрттөп, өзүңсүз тостум таңдарды,
Өкүнүп келем тагыдырым коштоп армандуу.
Бакыттын кушун учуруп ийдим бир келген,
Баркыңды билип, баалаган мендей жан барбы.

Барайын десем, бара албай,
Көзүмдү сага алалбай.
Жараткан берген белегин,
Өзөгүм өртөп келемин.
Өзүңдүк болуп кала албай,
Алыстагы асыл затым.

Өзүңдү жоктоп кан жолдо турам муңайып,
Өзүңө алып кайра эле жөнөйт бир алып.
Тагдырдын изин биз баскан жолдон издедик,
Тагдырым болгон таркабас менин кумарым.

Кайырма:

Тагдырдын жолун жаңылбай кимдер баса алат?,
Таңдарым мени айылыңа бир күн алып барар.
Өзүң деп жүрүп өмүрдүн чыгаан соңуна,
Өзүмдү,өзүм кечирбей анан жазалап.

Кайырма:

Өмүр деген кыпкызыл гүл жайнаган,
Өмүр деген булбул бакта сайраган.
Өмүр барда өкүнбөстөн, ойноп-күл,
Өмүр өтсө, жаралбайсың кайрадан.

Оо, өмүр сен жайнап турган гүлдөйсүң,
Оо, өмүр сен салкын соккон желдейсиң.
Каалагандай пайдалана бергидей,
Оо, өмүр сен колдо буюм эмессиң.

Жашчылыгым, кайда калып баратат?
Өмүр өтсө, ак чач кылып жаратат.
Тээ алыстан ак жоолугун булгалап,
Артта калдың айланайын бала чак.

Наристем, ак сүйүүмдүн данегисиң,
Нур болуп, бакытыма келээримсиң.
Көңүлүм эргий берет сени ойлосом,
Көз көрүп, ооз ачып өбөрүмсүң.

Ойлонсом эне болоор бакытымды,
Жыттагым келе берет ак жытыңды.
Ыңаалап көз жараарым күтө берем,
Наристем, жанып турган асылымбы?!

Наристем, ак батанын үзүрүсүң,
Сүйүүмдүн арууланган үзүмүсүң.
Дүйнөдө сенден ыйык керемет жок,
Шириним кубанычтан жанат жүзүм.

Нурумсуң өмүр берген таңымдагы,
Бүрүмсүң искегенде жаным жаны.
Үнүмсүң ыргагымды оболоткон,
Сен менен көктөйт тура сүйүү багым.

Гүлдөй бер күндө, зор мекен,
Агарып аткан таң менен.
Майданда, улуу сынакта,
Ширелген элибиз кан менен.
Туу көтөрүп кыргыз элим,
Баратат алга шаң менен.

Кайырма:
Кыргызстан, Кыргызстан,
Сендей жер табылбайт.
Жүрөгүбүз, тилегибиз,
Ала-Тоо менен жалындайт.
Жүрөгүбүз, тилегибиз,
Ала-Тоо менен жалындайт.

Турагым, ыйык кең мекен,
Эркиндик алдың эңсеген.
Ынтымак, достук ширелип,
Күч-кубат берет элге тең.
Барабыз алга тайманбай,
Эр Манас салган жол менен.

Кайырма:

Гүлдөй бер күндө, зор мекен,
Агарып аткан таң менен.
Майданда, улуу сынакта,
Ширелген элибиз кан менен.
Туу көтөрүп кыргыз элим,
Баратат алга шаң менен.

Кайырма:

Энекебай эгер өзүң кечпесең,
Эч убакта кутулуу жок карызымдан
Мага төккөн мээримиңди эстесем.
Уяламын, сыйладым деп айтуудан.

Энеке, энеке, энеке
Канча жылы коюнуңдан чыкпадым.
Энеке, энеке
Канча жылы көкүрөгүң жыттадым
Таң атканча он айланып эмизип,
Ак сүтүңдү мага бердиң,
Жан дилиңди мага бердиң
Бал уйкуңду мага бердиң кутманым.

Сен үйрөттүң, эмгек болду сүйгөнүм.
Иштейм ойлоп, Ата Журтту, үй-жөнүн.
Акыл-насаат сөздөрңдү унутпай,
Өзүң менен сыймыктанып жүрөмүн.

Эки тал көрсөң кыйбай жүр,
Элиңде жүрсөм сыйлай жүр.
Элиңден узап мен кетсем,
Эрмегим деп ырдай жүр.

Кайырма:

Жаштык жалын чагыңда,
Ойноп-күлүп жалында.
Тагдыр бөлсө айла жок,
Тагдырлашым таарынба.
Таарынба, таарынба,
Көрүшкөнчө сагынба.
Сагынба, сагынба,
Кош бол эми таарынба.

Ак кайың көрсөң кыйбай жүр,
Айлыңда жүрсөм сыйлай жүр.
Айлыңдан узап сен кетсең,
Алтыным деп ырдай жүр.

Кайырма:

Жалгыз тал көрсөң кыйбай жүр,
Жаныңда жүрсөм сыйлай жүр.
Жаныңдан узап мен кетсем,
Жалжалым деп ырдай жүр.

Кайырма:

Алыстан сапар тартып,
Айдың көч кербен келет.
Тааныштай ээрчип аны,
Көк менен булут сүзөт.
Шыңгыры коңгуроонун,
Угулат кулагыма.
Алаксыйт көңүл кушум,
Ашыктык ырларына.

Кайырма:
Сырдашым аппак булут,
Ырдасам ыйлап барат.
Гүлгө окшоп турсам соолуп,
Аяйт го, атаганат.
Дайрадай акканымды,
Шамалдай шашканымды.
Ак булут, ак куу болуп,
Айта бар арманымды.

Жымыңдап жылдыз көктө,
Жылгада жатсаң көрөт.
Апаппак булут менен,
Кошулуп кетким келет.
Кыйырсыз чексиз аалам,
Бар болуп калганын көр.
Ырчыга ошол дүйнө,
Тар болуп калганын көр.

Кайырма:

Кабарлап койсоң кана,
Үнүңдү угар болсом.
Үмүткө жетелене,
Сагынып күткөн болсоң.
Ак булут айтып барар,
Ак сүйүүм, махабатты.
Кербендер айтып барар,
Кусалуу жүрөк дартын.

Кайырма:

Жалганып сезим күйбөстөй,
Жанашып бастык сүйлөшпөй.
Көнөктөйт жамгыр ансайын,
Көрүндүң бизге үндөштөй.
Башкабы, сенин, сыйлаарың?
Башкабы, айтчы, кыйбаарың?
Булутту карап калкыган,
Буркурап, буркурап,
Буркурап неге ыйладың?

Сооротор сөздү таба албай,
Солуңдан ээрчип барам жай.
Суу болуп бүткөн боюбуз,
Куюлат, эй, нөшөр аянбай.
Бошотуп жүрөк кылдарын,
Боздотуп мени кыйнадың.
Шоокумун коштоп жамгырдын,
Шолоктоп, шолоктоп,
Шолоктоп неге ыйладың?

Жалганбы сүйүү биздеги?
Жалганбы сезим издери?
Арманбы ушул дүнүйө?
Арманбы өмүр тизмеги?
Боздотуп жүрөк кылдарын,
Боздотуп мени кыйнадың.
Шоокумун коштоп жамгырдын,
Шолоктоп, шолоктоп,
Шолоктоп неге кыйнадың?

Карагат көздөрүңдөн,
Көз албай тигилемин.
Канчалык кыйналсам да,
Бир сага ийилемин, ханышам.
Кусага дайым батып,
Өзүңдү сагынамын.
Сүйүүнүн балы болсоң,
Тамшанып малынамын, ханышам.
Үмүттүн кылын терип,
Бүтпөгөн кыялдарым.
Үнүңдү угуш үчүн,
Өзүмдү кыяладым, ханышам.
Көз артса көптөр сага,
Алардан кызганамын.
Көңүлүм сенден издеп,
Сезимдин ыргактарын, ханышам.

Кайырма:
Сен тандаган, сен жандаган,
Түбөлүккө болоюн ханышаң.
Сен каалаган, сен баалаган,
Түбөлүккө болоюн ханышаң.

Көңүлдөн орун алган,
Жүрөктүн демисиңби?
Өмүрдө бир жаралчу,
Жердеги перисиңби, ханышам?
Суктанам карагаттай,
Капкара көздөрүңө.
Сыйкыры катылгансыйт,
Сырланган сөздөрүңдө, ханышам.
Жуурулуп сезим менен,
Жүрөккө орнодуңбу?
Суурулуп сулуулардан,
Ээледиң ойлорумду, ханышам.
Сүйүүдөн букет жасап,
Өзүңө баргым келет.
Түгөйүң болуп сенин,
Түбөлүккө калгым келет, ханышам.

Кайырма:

Сен менин жазылбаган ырларымсың,
Сен менин айтылбаган сырларымсың.
Туйлатып жүрөгүмдү алоолонткон,
Сен менин жаштык-жалын жыргалымсың.

Сен менин көк деңизим чалкып жаткан,
Үстүндө ак куу ойноп, чардак учкан.
Эң назик, эрке сезим кылдарындай,
Сен менин жыргалымсың нурун чачкан.

Сен менин ак кептерим канат каккан,
Сен менин мөл булагым калкып аккан.
Ыраазымын миң мертебе тагдырыма,
Өмүрдө издеп жүрүп сени тапкан.

Нур болуп келип сулуулап таңды,
Жарыгың күндөй жанды.
Ыр болуп келип аруулап жанды,
Арманым менин барбы?
Ак жарык өңдүү төгүлүп турган,
Жүрөгүм эңсеп, сүйүү сунган.
Ааламда сендей асыл жан барбы?
Ардагым, сендей барбы?

Кайырма:
Эң кымбат, эң асыл адамым сенсиң,
Эркелеп, зор бакыт табаарым сенсиң,
Сагындым, дайрадай агылдым, жаным сага.
Эң кымбат, эң асыл адамым сенсиң,
Эркелеп, зор бакыт табаарым сенсиң,
Сагындым, дайрадай агылдым, жаным сага.

Жарыгым дейин жарыгың кошуп,
Жан-алым неге калбай?
Жаалыным дейин жалының кошуп,
Кумарым сага канбай.
Жаныңда дайым бир болгум келет,
Тагдырым өзүң болдуң демек.
Жан дилим тапкан жаңы ырым созуп,
Ырдаймын жаным сага.

Кайырма:

Сен азыр кайда экениң биле албадым,
Үзөм деп үмүтүмдү үзө албадым.
Сайылган жүрөгүмө тикен болдуң,
Саргайды сага деген бир арманым.

Кайырма:
Оо, менин махабатым,
Оо, менин асылзатым.
Сезимге бүлүк салып,
Сен неге жашынасың?
Корголоп коюу түндүн,
Койнунда кетип барам.
Кайгынын кур дайрасын,
Кайыксыз кечип барам.
Оо, менин махабатым,
Оо, менин асылзатым.
Сезимге бүлүк салып,
Сен неге жашынасың?

Чалыкканда узак өмүр жолдо жүрүп,
Турган кезде жалбырактай бүт күбүлүп.
Сен ошондо болуп турчу өз жанымда,
Кетпей турчу карегимден сен үңүлүп.

Кайырма:

Талпына албай, талганда канатым,
Жүдөткөндө жүрөктөгү жаратым.
Сен ошондо болчу менин жанымда,
Кубат алсын сенден өмүр жаратым.

Кайырма:

Даректеп таппай жүргөн жолум бирөө,
Таалайга жазган болсо шорум бирөө.
Кадалып карегимден кетпей койдуң,
Кантейин, жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө?

Ак жибек сага жайган торум бирөө,
Адашып сенден калсам шорум бирөө.
Арзыткан айдай перим өзүң болдуң,
Анткени жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө.

Өмүрдү өргө тартсам жолум бирөө,
Өчүрсө күйгөн отту шорум бирөө.
Берилип башка адамды сүйө албадым,
Бейкүнөө жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө.

Арзыткан айдай перим өзүң болдуң,
Анткени жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө.
Бейкүнөө жүрөгүмдө, жүрөгүмдө орун бирөө...

Ачылбайт гүлдөр күн сайын,
Ашыктар билет гүл жайын.
Ай-жылдар канча өтсө да,
Ашыкмын сага, күн-айым.

Кайырма:
Жазыла бербейт күн сайын,
Жыпар жытын чачып гүл дайым.
Сезимге дайым чок салган,
Секетим, сенсиң – күн-айым.

Сезимдин отун жандырып,
Сен болдуң менин күн-айым.
Жоодурап кайда жүрөсүң?
Жоогазын гүлү, күн-айым.

Кайырма:

Жарпыбыз биздин жазылаар,
Жарк этип койчу гүл кайда?
Жолубуз биздин ачылып,
Жолуксак кана бир кайра.

Жашыл көктөм жаздын жамалы,
Жаш сынттыңбы, неге алдадың мени?
Куштарланып күлө бер эми,
Эрте жаздын сыдырым жели.
Ошол түнкү сүйүү шарабы,
Таркабай муз болуп жүрөктө калды.

Кайырма:
Кечиргин, махабат,
Кечиргин, махабат,
Алданган жазгы түндү.
Кечиргин, махабат,
Кечиргин, махабат,
Алданган жазгы гүлдү.

Жытың жыпар жаздын шамаалы,
Бала сынтып неге алдадың мени?
Эки өмүрдө кечирбейм сени,
Жалганчысың жаздын илеби.
Ошол ууртам сүйүү шарабы,
Айыккыс дартка айланып жүрөктө калды.

Кайырма:

Ак сүйүү жүрөк дегдеткен,
Жашоого жарык дем берген.
Ай нурун чачкан аппак түн,
Айланып кайра келбеген.

Кайырма:
Жанымда махабат асыл ардагым,
Өзүмдү сага арнадым.
Сен менен ак таңдар тосом өмүрдө,
Болбостур жүрөк арманым,
Менин ардагым.

Сагыныч күндү санатар,
Санаалар жолду карытар.
Өчпөстөн ушул махабат,
Өмүрдө бакыт жаратаар.

Кайырма:

Алоолоп сүйүү жанары,
Жылдыздай көктө жаналы.
Жаркырап турган күндөргө,
Жүр, жаным, бирге баралы.

Кайырма:

Сени сүйүп, сен деп жашап кечээ мен,
Сен деп ырдап, сен деп жарым эс элем.
Сенсиз деле жашап жүрөт окшоймун,
Сенсиз менин жашоом бүтөт,
Күнүм бүтөт дечү элем.

Сенсиз деле, сенсиз деле,
Сенсиз деле жашап жүрөт,
Жашап жүрөт окшоймун.

Сенсиз деле таңдар атып, кеч кирип,
Сенсиз деле күн бар экен деп билип.
Сезимимди кытыгылайт жаңы ырлар,
Сага деген сагынычым, кусалыгым эскирип.

Сенсиз менин, сенсиз менин,
Сенсиз менин жашоом бүтөт,
Күнүм бүтөт дечү элем.

Тегеренип, айлар жылга алмашып,
Изибизди жамгыр да жууп, кар басып.
Ташбоор кылып салган бизди убакыт.
Сүйүүбүздү башкаларга, башкаларга арнатып.

Сенсиз деле, сенсиз деле,
Сенсиз деле жашап жүрөт,
Жашап жүрөт окшоймун.

Сенсиз менин, сенсиз менин,
Сенсиз менин жашоом бүтөт,
Күнүм бүтөт дечү элем.

Ышкыдар болуп гүлүңө,
Ыр жазам сага күнүгө.
Ачылсын десең кабагым,
Ай болуп чыкчы түнүмө.

Көз артпай турган сен белең,
Көкүттө калчу мен белем?
Көңүлгө батпай сагыныч,
Күн нуру менен тең келет.

Кайырма:
Арманым менин арылмак,
Асыл бир максат табылмак.
Ааламга аруу нур төгүп,
Ашыктык жолу жаңырмак.
Гүлкайыр десем, чөп дейсиң,
Гүлшайыр десем, “Өх-х” дейсиң.
Көргөнү келсем таң менен,
Көзүңдү артпай, өп дейсиң.

Ташкындап турса суу толуп,
Толкунда жүрсөң куу болуп.
Тилекке улап тилекти,
Таң нуру тийсе туу болуп.

Күн нуру өлөт, мен калам,
Күн нуру өчөт, мен жанам.
Чаңкоосун дилдин баса албай,
Шар аккан суу менен бирге агам.

Кайырма: