Өткөнүмдү эске салбастан,
Өктөм сүйлөп өчүн албастан.
Өксүтпөстөн ардактасаңыз,
Өмүр бою болом сизге шам.

Кыялыма кишен салбастан,
Көңүлдөргө, шекке албастан.
Кең пейилдүү, кенен болсоңуз,
Күн өткүчө болом сизге шам.

Үмүтүмдү сизге арнасам,
Күйүт тартып сизге жандасам.
Үшкүрбөңүз ушак сөздөргө,
Үйүңүзгө болом жанган шам.

Өмүр бою болом сизге шам,
Кыяматтык болом сизге шам,
Үйүңүзгө болом сизге шам.

Апаппак кардай сүйүүсү бардай,
Ачылып көңүлдөр.
Кубаныч толуп, ушундай болуп,
Өтсө экен өмүрлөр.

Чогулуп достор, айтылып тосттор,
Тосолу майрамды.
Ыйлаткан күндөр, ой баскан түндөр,
Шаттыкка айланды.

Айланды бүгүн, сүйүүгө айланды.

Кайырма:
Таалайым сенсиң, жарык маанайым сенсиң,
Ырым да сенсиң, бүтпөс сырым да сенсиң.
Чүрөгүм сенсиң, менин жүрөгүм сенсиң,
Тагдырым сенсиң, бардыгым сенсиң.

Байлыгым сенсиң, бардыгым сенсиң.

Жылдызың жанып, жылуулук алып,
Караймын көзүңө.
Ардагың мен деп, күткөнүм сен деп,
Ишенип сөзүңө.

Сулуусуң дайым, жаңырган айым,
Жашынып барайын.
Бактыма консоң, түгөйүм болсоң,
Сыйлап бир алайын.

Кайырма:

Кымбатым өскөн жер мекеним,
Сен десем толгонуп кетемин.
Энемдей асырап чоңойттуң,
Сүтүңдү мен актаар бекенмин.

Тоолоруң, түздөрүң белесиң,
Көңүлгө жак болуп келесиң.
Киндик кан тамызган Ата-Журт,
Чалыксам күч, кубат бересиң.

Кымбатым өскөн жер мекеним,
Бактылуу бир бала экенмин.
Атамдай алпештеп өстүрдүң,
Наныңды мен актаар бекенмин?

Шуулдаган теректердин дабышы,
Сооротушу, көңүлүмдү алышы.
Соолуп барат азап чеккен жүрөгүм,
Адат болду көз жашымдын агышы.

Кайырма:
Армандарым ичте жүрөт көрүнбөй,
Айсыз түндүн чеги болбос төрүндөй.
Үзүлө албай жашайт үмүт,
Саргаямын күтүп жүрүп,
Күзгү жалбырактын өңүндөй.

Бизде болчу махабаттын ысыгы,
Таптым дегем ак сүйүүмдү чыныгы.
Ак тилектер талкаланып чачылып,
Колго тийди анын майда сыныгы.

Эстей берем чогуу жүргөн күндөрүм,
Сен бар үчүн жашоом кооз, чүрөгүм.
Эркелетип нуруң сени, сен мени,
Уччу элек го мейкининде дүйнөнүн.

Кайырма:

Айсыз түндө жылдыздарды санаймын,
Жарыгы өчкөн кош жылдызга караймын.
Соолубасын жазда ачылган гүлүңөр,
Адамзатка мен ошону каалаймын.

Кайырма:

Кайдасың, эңсеген эрмегим?
Зарыгып күткөндө келбедиң.
Уйкусуз түндөрдү өткөрүп,
Оюмду он бөлүп сен дедим.

Кайдасың, кайда кеттиң?
Кайда кеттиң, эңсеген эрмегим?
Күткөндө келбедиң,
Кайдасың, сагынган кымбатым?
Акылдан адашпас кылдатым,
Жанаша басканда көрк берер,
Жарашып сулуулук сымбатың.

Кайдасың, кайда кеттиң?
Сагынган кымбатым,
Акылман кылдатым.

Кайдасың, кумардуу кучагым?
Жытыңды жыттоого кусамын.
Сени менен конушум көгөрүп,
Сен болсоң бийикке учамын.

Кайдасың, кайда кеттиң?

Кайдасың үмүттүн чырагы,
Күйгөндө күтүнүп чыгарым.
Сагыныч өч алды сезимден,
Келе көр жакшы эле чыдадым.

Кайдасың, кайда кеттиң?

Иштер менен жүрө берип кармалыпмын,
Узатуудан кечигипмин сени, жаным.
Жазды эңсеп келдим эле, жаңылыпмын,
Тосуп алды жылуулугу сентябрдын.

Кайырма:
Сентябрь айы көөдөндө калды,
Күздөй сапсары санаага салды.
Мезгилди сына, мемиреп укта,
Мен кайда калдым, сен кайда калдың?.

Кыя албай улам жолду карадыңбы?
Айтайын деп ойлоруңду самадыңбы?
Жазды эңсеп келдим эле, жаңылыпмын,
Жаап жатты санаалары сентябрдын.

Кайырма:

Жазды эңсеп, күздө турам, сагынамын,
Сансыз ойго чөмүлөмүн, малынамын.
Сезимдерди сайгылаган сентябрдын,
Кайрыгына алсыз гана багынамын.

Кайырма:

Бул ыр Гүлгүнай менен биргеликте аткарылган

Ала–Тоо жерин жердеген,
Ак калпак кыргыз эл деген.
Ар улут, элдин өкүлү,
Шаң менен Нооруз кел деген.

Кел, Нооруз, келчи кол сунуп,
Шөкүлө кийип жаз болуп.
Балкысын аппак пейилден,
Кайрылып келсин жаз болуп.

Кайырма:
Кел, Нооруз, келгин жаз менен,
Жаңы жыл деген ат менен.
Береке толгон той болсун,
Бакытка балкып, шат менен.

Ар балээден сак кылгын,
Ар күнөөдөн жок кылгын.
Аластап билик кылалы,
Пейилди бүгүн ак кылып.

Сүмөлөк тартуу - жөрөлгө,
Сүйүнөт эне ар үйдө.
Сүйүүнүн коштоп ырларын,
Бере бер, Нооруз, береке.

Кайырма:

Чакырды бизди Ата Мекен,
Корго деп Ала–Тоолуу жерди.
Чоңойсом аскер болом деген,
Эңсеген мезгил эми келди.

Ыйлаба, ыйлабачы, жаным,
Күчөтүп ашыктыктын дартын.
Кызматта кырчындай чыңалып,
Келүүгө берем сага антым.

Кайырма:
Анткени мен сени сүйөмүн,
Аскердик бул менин чын сөзүм.
Күз өтүп, кайра жаз келгенче,
Күтүүдөн үмүтүң үзбөгүн.

Чакырды бизди Ата Мекен,
Корго деп ала–тоолук элди.
Ар бир уландын парзы экен,
Аткаруу жигиттик милдетти.

Сен болсоң кат жазып тур, жаным,
Күн сайын болбосо, ай сайын.
Сен үчүн, Ата Мекен үчүн,
Согулган жүрөктү аягын.

Кайырма:

Я о счастье помечтаю,
Закружится голова!
Вы меня простите, люди,
Если может не права.
Счастье — это быть любимой,
Счастье — это быть вдвоём!
А когда оно приходит ,
Мы его не узнаём!

Припев:
Хочу быть любимой,
Хочу быть любимой!
Не просто любимой,
А необходимой!

Хочу быть любимой,
Чтоб с этого дня.
Ты каждый свой день,
Начинал бы с меня!

Я о счастье помечтаю,
Как всегда на Новый год!
А потом не прозевать бы,
Если вдруг оно придёт!

Ты возьмёшь меня за плечи,
Тихо скажешь мне любя:
Как я рад, что это утро
Начинается с тебя!

Припев:

Ала–Тоо - асыл энем,
Баатырлар чыккан сенден.
Эли, жерден жанын кечкен,
Чыкпастыр алар эстен.

Ала–Тоо жерим, пейилиң сенин,
Ааламдын кучагына байыркы элим.
Тарыхың сенин,
Азаптын бутагындай.

Кайырма:
Кан кылычын кармай,
Катыштыгын самай.
Жан узаткан эл үчүн, жер үчүн,
Маркумдар улгайбас биз үчүн.

Ала–Тоо жерим, алптарың сенин,
Түгөнбөс, айта бергис.
Манаска чейин, Манастан кийин,
Дастан бүтпөс, айта бергис.

Кайырма:

Жаз мезгили жылуу-жумшак кийинип,
Жылдыздуу түнү сен экөөбүз биригип.
Өмүр балын жаңы татып турганда,
Өрүк гүлү бизге турду ийилип.

Кайырма:
Сенин мээримиң гүлдөн артык сезилди,
Жел сылады аппак, нурдуу бетиңди.
Дүйнөдөгү жалгыз кызык сен болсоң,
Дүүлүктүрүп кереметтүү сезимди.

Жыбыраган жылдыз улам суюлуп,
Ай шооласы жерге берип сулуулук.
Билинбестен өтүп жатты өзү эле,
Сенден мага, менден сага жылуулук.

Ал аңгыча ай да чыгып жаркырап,
Аалам турду агыш тартып жалтырап.
Махабаттын же жаштыктын күчүбү?
Туруптурбуз эс-мас болуп магдырып.

Кайырма:

Бүгүн үлпөт, бүгүн той, бүгүн шаттык,
Бактыбызды мына ушул үйдөн таптык.
Кел, коноктор, келгиле, төргө өткүлө,
Той эшигин силерге кенен ачтык.

Кайырма:
Ай, жеңелер, тоюңар тойго улансын.

Барган жерден колукту бакыт тапсын,
Келечеги келгин деп эшик ачсын.
Алдын бала, аркасын малы бассын,
Көшөгөсү көргөрсүн эки жаштын.

Кайырма:

Көшөгөсү көргөрсүн эки жаштын,
Алдын бала, аркасын малы бассын.
Коломтодо от жайнап, казан кайнап,
Келген киши ак тойдон даам татсын.

Кайырма:

Кыргызстан - эч көөнөрбөс махабатым,
Кумарым таркабаган ырахатым.
Ардактап, ата-энемдей сезип келем,
Ар жылы сууң ичип, тузуң таттым.

Кыргызстан, балалыгым, бешигимсиң,
Кыргызстан, таалай, ырыс- кешигимсиң.
Тарбия-таалим берип, ак жол каалап,
Эмгекке мени узаткан ата- энемсиң.

Акыңды актоо үчүн эмгектенем,
Албан иш жаратууга илим менен.
Күркүрөп өнүп-өсүп, гүлдөп, жайна,
Дүйнө эли сыймыктансын сени менен.

Кыргызстан сыймыктансын сени менен,
Кыргызым сыймыктансын сени менен.

Жаап жаттың, эске салдың,
Ошондогу махабатым, аппак кар.
Жан дүйнөмдү курчап алдың,
Кубаттадың алсыз жаным, аппак кар.
Сезимимди ойготконсуң,
Жүрөгүмдү толготконсуң, аппак кар.
Үмүтүмө үмүт кошчу,
Жаай берчи, токтобочу, аппак кар.

Кайырма:
Ак кар, ак кар,
Сенде балалык сезим бар.
Сенде тазалык сезим бар,
Сенде бар, бакыт кени бар.
Ак кар, ак кар,
Сенде ак сүттүн жүзү бар.
Сенде ак тилек, сүйүү бар,
Сенде бар, жашоо, үмүт бар.

Ишенемин узатарда,
Сагынганда, саргайганда,
Аппак кар.
Сен келесиң, дем бересиң,
Наристедей тогуз айда,
Аппак кар.
Азыр мына сен жанымда,
Көз уялтып айланамда,
Аппак кар.
Мени менен кошо жүрчү,
Аз да болсо өмүр сүрчү, аппак кар.

Кайырма:

Эй, эй, адамдар,
Каалаганым амандык.
Тынчтык болуп өлкөмдө,
Болбосо экен жамандык,
Болбосо экен касчылык.

Кайырма:
Биздин заман - нур заман,
Ушул заман - гүл заман.
Ден соолугуң болбосо,
Бул заманда эң жаман.

Ой, ой, адамдар,
Күлүп өмүр сүргүлө.
Өмүр кургур бир келет,
Жашоо баркын билгиле.

Ой, ой, адамдар,
Каалаганым ден соолук.
Ден соолугуң болбосо,
Калдың дей бер кор болуп.

Биздин заман - нур заман,
Ушул жыргал, гүл заман.
Ынтымагың болбосо,
Бул заманда эң жаман.

Түндүк, түштүк болбойлу,
Баарыбызга тең заман.

Кар жаады, жердин бети алтын тон жамынды,
Кар жаады, өмүр энчи биз жакка камынды.
Карачы карды, уялтат күлмүңдөй,
Жер энекенин ак, асыл сүтүндөй.

Кайырма:
Жаңы жыл, жаш өмүрүң сүргүн,
Жаңы жыл, жан эргитсин күлкүң.
Кубанычка бөлөп бизди,
Жаңырсын, Жаңы жыл, сенин үнүң.

Бүгүн мына жыл айланып,
Күлгөнсүйт сумсая.
Аткан таңда кош айтабыз өнөк эски жылга,
Эмнени белек кылсам деп издебе.
Тынчтык ала кел, жетет ошол бизге.

Кайырма:

Эсимде жаштык бактары,
Эсепсиз эле түрлөрү.
Эңилсе бизге шактары,
Эринин тосчу гүлдөрү.

Жадымда жаштык көктөмү,
Жашылга жашыл жарашчу.
Жалбырак турса өпкөнү,
Жоодурап гүлдөр карашчу.

Кайырма:
Ошонун баары эсимде,
Ошонун наары эсимде.
Ой чулгап турган кезимде,
Ошолор түшөт сезимге.

Жалындап күйгөн өрттөгү,
Жарк эткен издер табылчу.
Жымыңдап күйгөн көктөгү,
Жылдыздан чырак жагылчу.

Беш көкүл элең гүл бурап,
Бейиштен келген перидей.
Булбулду коштоп үндү улап,
Басчу элең назик берилей.

Кайырма:

Эмненидир мен сага арноом керек,
Көз көрүшүү болбойт го кайрадан бир.
Ал күндөрдө түбөлүк калгым келет,
Эмненидир мен сага арноом керек.

Кайырма:
Сен кайдасың бул күндө мен кайдамын,
Боз жоргодой таң ашчу жайдакталдым.
Биз жоголдук экинчи кайрылбайбыз,
Сен кайдасың бул күндө мен кайдамын?

Жакшы ыр жазып мен сага арноом керек,
Барбы алдыда көздөшүү эч ким билбейт.
Ошол түнгө кайрадан баргым келет,
Жакшы ыр жазып мен сага арноом керек.

Кайырма:

Өзүмдү-өзүм мен эми алдоом керек,
Качандыр бир кездерде жолугам деп.
Ушул ырды жакшы деп арноом керек,
Өзүмдү-өзүм ошентип алдоом керек.

Кайырма:

Аыйыл ичи караңгы,
Козгойт ички санааны.
Таң ыр атылган таңдай,
Жаңы жолго аттанды.
Айыл колун булгалай,
Тургансыды бизди узатып,

Кайырма:
Айылым ай, айылым ай,
Балачактын ширеси.
Айылым ай, айылым ай,
Алтын чактын элеси.

Дагы келербиз кайра,
Айлар айланып жылга.
Дагы күндөгү сырдай,
Сенин жылуу кучагыңдай.

Кайырма: